Luksemburg. Środki przekazu.
Luksemburg. Środki przekazu
Encyklopedia PWN
Prasa. Wśród dzienników najwyższy nakład (87 tys.) ma organ Partii Chrześc.-Społ., „Luxemburger Wort/La Voix du Luxembourg”, wyd. od 1848 w Luksemburgu, ukazujący się (z przerwą 1940–44) w języku niem. i fr. oraz organ Socjalist. Partii Robotniczej „Tageblatt/Zeitung fir Lëtzebuerg”, wyd. od 1912 w Esch-sur-Alzette, w języku niem., wersja fr. ukazuje się pt. „Le Journal d'Esch” (27 tys.). Wśród czasopism najwyższy nakład ma ilustrowany tyg. „Revue/D’Lëtzebuerger Illustréiert”, zał. 1945 (28 tys. egz.), tyg. kult. „D’Lëtzebuerger Land”, zał. 1954, ukazuje się w języku luksemburskim (6,5 tys. egz.); tyg. katol. „Lëtzebuerger Sonndesblad” (8 tys. egz.). Agencji prasowych nie ma.
Radio i telewizja. Radio działa od 1931 i nadaje programy w językach: fr., niem., ang., hol. oraz programy dla cudzoziemców pracujących w Luksemburgu w językach: wł., hiszp., portugalskim, serb. i chorwackim. Telewizja działa od 1955, dysponuje 7 stacjami nadawczymi, nadaje programy w języku fr., w niedziele także po włosku. Obie instytucje obsługuje, utworzona 1931, prywatna komercyjna kompania Radio-Télé Luxembourg (RTL) — Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion. W 1985 w Luksemburgu zostało zał. prywatne konsorcjum Société Européenne des Satellites (SES) emitujące programy przez satelity ASTRA 1A (od 1988) i ASTRA 1B (od 1991).
