Korpusy Polskie w Rosji
 
Encyklopedia PWN
Korpusy Polskie w Rosji, Korpusy Wschodnie,
pol. formacje wojsk. tworzone w Rosji 1917–18 pod patronatem Naczpolu.
I Korpus Polski, formowany od VIII 1917 na Białorusi; dow. gen. J. Dowbor-Muśnicki; ok. 29 tys. żołnierzy; I–II 1918 toczył walki z Armią Czerwoną, zdemobilizowany po ultimatum Dowództwa Wojsk Niem. na Wschodzie z 21 V 1918, żołnierze odesłani do kraju. II Korpus Polski, formowany od XII 1917 w Besarabii; dow. gen. J. Stankiewicz; po wcieleniu III 1918 II Brygady Legionów Pol., Korpus liczył ok. 7 tys. żołnierzy; dow. pułkownik J. Haller; V 1918 Korpus został otoczony przez Niemców pod Kaniowem; po bitwie zakończonej kapitulacją część internowanych żołnierzy zbiegła i przedostała się do kraju bądź do innych pol. formacji wojsk. w Rosji. III Korpus Polski, formowany od XII 1917 na Ukrainie; dow. gen. E. Michaelis de Henning, gen. A. Osiński; ok. 3 tys. żołnierzy; uczestniczył w walkach z oddziałami chłopów ukr.; IV 1918 internowany przez wojska austro-węg. koło Pikowa i przemianowany na Lekką Brygadę III Korpusu, a VI 1918 zdemobilizowany; IV Korpus Polski — zamysł kpt. S. Skrzyńskiego — nie zrealizowany.
Mieczysław Wrzosek
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia