Armia Wielkopolska, Wojsko Wielkopolskie,
wielkopol. siły zbrojne;
Armia Wielkopolska
Encyklopedia PWN
tworzone XI 1918–X 1919 w Wielkopolsce przez Komisariat Naczelnej Rady Ludowej; XI 1918 pol.-niem. Rady Żołniersko-Robotnicze powołały Straż Obywatelską (później pod nazwą Straż Lud.), po napływie czł. Sokoła zdominowaną przez Polaków; od 29 XI 1918 wystawiono w Poznaniu 9 wojsk. kompanii wartowniczych (Służba Straży i Bezpieczeństwa); podobne formacje powoływano w ośrodkach prowincjonalnych; na terenie Wielkopolski istniały także zaczątki tajnych sił zbrojnych tworzonych w znacznym stopniu przez czł. Sokoła, POW i harcerstwa; w toku działań bojowych (powstania wielkopolskie — powstanie 1918–19) formacje powstańcze rozwinęły się w siłę zbrojną, która zaczęła występować jako Wojsko Wielkopol.; w końcu I 1919 A.W. liczyła ok. 27 tys. żołnierzy (kadrę oficerską tworzyli oficerowie Korpusów Polskich w Rosji oraz Polacy z armii niem.); wiosną 1919 powołano 12 pułków strzelców wielkopol.; do A.W. zaliczano również Obronę Krajową utworzoną ze Straży Lud.; V 1919 A.W., licząca ok. 72 tys. żołnierzy, została podporządkowana Nacz. Wodzowi WP; od VI 1919 trwał proces integracyjny A.W. z WP, zakończony III 1920; dca — gen. J. Dowbor-Muśnicki.
