II Korpus Polski
Encyklopedia PWN
Polski Korpus Posiłkowy (PKP),
nazwa nadana na mocy dekretu cesarza austr. 20 IX 1916 Legionom Polskim w związku z pozorną zmianą ich statusu prawnego;
Polski Korpus Przesposobienia i Rozmieszczenia (PKPiR), ang. Polish Resettlement Corps,
formacja ochotnicza, utworzona VIII–IX 1946 przez władze brytyjskie dla żołnierzy demobilizowanych PSZ na Zachodzie podległych władzom RP na uchodźstwie.
związek organizacyjny i taktyczno-operacyjny PSZ na Zachodzie utworzony 21 VII 1943 na podstawie decyzji Naczelnego Wodza generała W. Sikorskiego (wydanej w czerwcu) z większości jednostek Armii Polskiej na Wschodzie 1942–44;
Pierwszy Korpus Polski (PKP),
związek taktyczny PSZ na Zachodzie (w Wielkiej Brytanii), utworzony na mocy rozkazu Naczelnego Wodza W. Sikorskiego z dnia 28 IX 1940;
regularne i konspiracyjne pol. formacje zbrojne, walczące 1939–45 w obronie Polski i w celu wyzwolenia kraju spod okupacji.
pol. formacje wojsk. stanowiące część Sił Zbrojnych RP, organizowane od IX 1939 na Wysp Brytyjskich, na podstawie pol.-bryt. umów wojsk., m.in. z 5 VIII 1940;
