Karta atlantycka
 
Encyklopedia PWN
Karta atlantycka, ang. Atlantic Charter,
amerykańsko-brytyjska deklaracja określająca zasady ładu pokojowego po II wojnie światowej, ogłoszona 14 VIII 1941, sygnowana przez prezydenta USA, F.D. Roosevelta, i premiera Wielkiej Brytanii, W. Churchilla.
Określała cele wojenne obu mocarstw i zasady, na jakich zamierzały ukształtować powojenny ład światowy (m.in. rezygnacja z podbojów i aneksji, respektowanie prawa narodów do suwerenności i swobodnego wyboru formy ustroju, uznanie wolności mórz i oceanów, rozbrojenie państw-agresorów i wyrzeczenie się stosowania siły w stosunkach międzynarodowych); Kartę atlantycką podpisały rządy 9 państw europejskich — członkowie koalicji antyhitlerowskiej (m.in. Polska i ZSRR), na międzynarodowej konferencji w Londynie 24 IX 1941; do Karty atlantyckiej odwoływała się Deklaracja Narodów Zjednoczonych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia