Demetriusz z Faleronu

Demetriusz z Faleronu, Dēmḗtrios, ur. ok. 350, zm. 283 p.n.e., Koptos nad M. Czerwonym,

syn Fanostratosa, ateński polityk, mówca, pisarz i filozof;

uczeń Arystotelesa i Teofrasta z Eresos; 317–307 rządził pomyślnie Atenami (w duchu umiarkowanej oligarchii) z ramienia macedońśkiego władcy Kassandra; usunięty przez Demetriusza I Poliorketesa udał się do Egiptu, gdzie prawdopodobnie działał przy zakładaniu Muzeum i Biblioteki Aleksandryjskiej; popadłszy w niełaskę Ptolemeusza II Filadelfosa, umarł na wygnaniu; z licznych jego prac krytycznoliterackich, traktatów politycznych, anegdot (tzw. chryj; gr. chreíai) i pism retorycznych pozostały tylko tytuły przekazane przez Diogenesa Laertiosa oraz drobne fragmenty pism.