Teofrast z Eresos

Teofrast z Eresos, Theóphrastos, łac. Theophrastus, ur. ok. 372, Eresos (wyspa Lesbos), zm. ok. 287 r. p.n.e.,

grecki filozof i badacz przyrody;

uczeń i przyjaciel Arystotelesa, 322–287 jego następca na stanowisku scholarchy Likejonu; jeden z głównych przedstawicieli arystotelizmu. Badania koncentrowały się głównie na filozofii przyrody; rozbudował on metodę obserwacji naukowej i stosował ją w badaniach dotyczących biologii, medycyny, meteorologii, jak również w rozważaniach etycznych i charakterologicznych. Największe zasługi położył w dziedzinie biologii: formułując różnicę między światem zwierzęcym a roślinnym, skoncentrował się na badaniach z zakresu systematyki, morfologii, geografii i fizjologii roślin, co zyskało mu miano ojca botaniki; wprowadził podział świata roślinnego (utrzymany do XVI w.) na 4 grupy, opisał ok. 500 gatunków roślin, podał sposoby ich rozmnażania, stwierdził pobudliwość roślin. Badania nad dziejami filozofii były podstawą późniejszej greckiej doksografii. Z zachowanych pism do najważniejszych należą Badania nad roślinami (wydanie polskie księgi 1–9 1961); polski wybór pism: Pisma filozoficzne i wybrane pisma przyrodnicze z dodaniem Charakterów (1963).