luminofory
substancje przejawiające luminescencję (luminezujące);
[łac.-gr.],
luminofory
Encyklopedia PWN
luminoforami organicznymi są m.in. roztwory niektórych barwników (fluoresceina, eozyna, erytrozyna i in.), związki występujące w organizmach żywych, takie jak: niektóre hormony, zasady purynowe i pirymidynowe, aminokwasy aromatyczne; luminoforami nieorganicznymi są najczęściej siarczki lub tlenki różnych metali (wapnia, cynku, kadmu i in.) aktywowane np. manganem, srebrem, miedzią. W zależności od sposobu wzbudzania luminoforów rozróżnia się fotoluminofory, elektronoluminofory (katodoluminofory) stosowane w ekranach lamp oscyloskopowych i kineskopowych, rentgenoluminofory, elektroluminofory i in. Czas wypromieniowywania energii może być różny dla różnych l.; l. wyświecające energię w krótkim czasie (10–10–10–4 s) nazywa się scyntylatorami.
Luminofory wykorzystuje się m.in. w lampach luminescencyjnych, generatorach promieniowania spójnego, licznikach scyntylacyjnych, przetwornikach obrazu, do pokrywania ekranów rentgenowskich, jako składnik farb świecących.
