zerową
Encyklopedia PWN
woda w stałym stanie skupienia; substancja krystaliczna, bezbarwna, przezroczysta;
magnetooporowe zjawisko, zjawisko magnetorezystancyjne,
jedno ze zjawisk galwanomagnet. polegające na zmianie oporu elektr. półprzewodników i metali pod wpływem pola magnetycznego;
chemik rosyjski, twórca układu okresowego pierwiastków chemicznych.
mat. własność niektórych układów dynamicznych (X, T) odpowiadająca równomiernemu rozprowadzaniu (wymieszaniu) zawartości każdego typowego podzbioru przestrzeni X w całej objętości tej przestrzeni przy wielokrotnym powtarzaniu przekształcenia T. Terminem „mieszanie” nazywa się także sam układ dynamiczny mający własność m. lub działające w nim przekształcenie T. M. jest własnością silniejszą od ergodyczności, która wyraża jedynie nieistnienie istotnie mniejszego podukładu zawartego w (X, T). Intuicyjnemu pojmowaniu równomiernego rozprowadzania odpowiada następująca mat. definicja: jeśli T: X → X jest mierzalnym przekształceniem przestrzeni X w siebie, zachowującym miarę probabilistyczną P (tzn. P(T–1(A)) = P(A) dla każdego mierzalnego podzbioru A zawartego w X), to układ (X, T) ma własność m., gdy dla wszystkich mierzalnych podzbiorów A, B (tj. tych, których prawdopodobieństwa da się określić) zachodzi równość 
.
.
statyst. funkcja określona na zbiorze alternatyw testu statyst. (statystyczne testy) — m.t. względem alternatywy θ wyraża prawdopodobieństwo odrzucenia przez test hipotezy zerowej, gdy jest prawdziwa wartość parametru θ;
szczególne układy ładunków i prądów elektr., używane przy analizie pola elektromagnetycznego w dużych odległościach od źródeł i opisie oddziaływania źródeł z polem zewnętrznym.
