zarodkiem
Encyklopedia PWN
błony otaczające zarodek gadów, ptaków i ssaków: owodnia, omocznia, kosmówka (u ssaków współtworząca łożysko) oraz pęcherzyk żółtkowy;
zarodkowy rozwój, embriogeneza, rozwój embrionalny,
zool. zespół procesów prowadzących do przekształcenia się zapłodnionego jaja (zygoty) w organizm mający pierwotne narządy, przypominający organizm dorosły (np. ludzki płód) lub też mający wygląd odmienny od organizmu dorosłego (np. larwy jeżowców), do wyklucia się z jaja lub opuszczenia ciała matki.
embriologia
nauka zajmująca się rozwojem zarodkowym (embriogenezą) organizmów zwierzęcych (embriologia zwierząt) oraz człowieka w aspekcie zagadnień biologicznych.
[gr. émbryon ‘zarodek’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
dział botaniki badający procesy rozmnażania u roślin (zapłodnienie, powstawanie zygoty i zarodka) oraz struktury biorące udział w rozmnażaniu (męskie i żeńskie gametofity, formowanie gamet, ich łączenie oraz rozwój zarodków i bielma w obrębie nasion).
bielmo, endosperm,
bot. tkanka miękiszowa spichrzowa, powstająca w woreczku zalążkowym nasion roślin okrytonasiennych, zawierająca substancje zapasowe, gł. skrobię, białka i tłuszcze;
