embriologia roślin
 
Encyklopedia PWN
embriologia roślin,
dział botaniki badający procesy rozmnażania u roślin (zapłodnienie, powstawanie zygoty i zarodka) oraz struktury biorące udział w rozmnażaniu (męskie i żeńskie gametofity, formowanie gamet, ich łączenie oraz rozwój zarodków i bielma w obrębie nasion).
rozwój embriologii roślin jest związany z doskonaleniem się metod mikroskopowych. W XVIII w. rozwijały się badania nad zagadnieniem płci u roślin (np. J.G. Kölreuter), jednak dopiero XIX w. przyniósł wiele odkryć w dziedzinie embriologii roślin, np. ustalenie roli pyłku (G.B. Amici), wyjaśnienie pojęcia gametofitu (W. Hofmeister), wyjaśnienie procesu zapłodnienia (E. Strasburger, S.G. Nawaszyn). Obecnie rozróżnia się 2 podstawowe kierunki: embriologię roślin rozwojową (porównawczą), zajmującą się badaniami tworzenia się zarodka u różnych gat. roślin, oraz embriologię roślin eksperymentalną, w której obrębie są prowadzone prace doświadczalne nad kontrolą zapłodnienia, rozwojem zarodka in vitro, indukowaniem apomiktycznego powstawania zarodka. Najczęściej stosowane są w embriologii roślin metody cytologiczne, prowadzone na materiale utrwalonym, a także metody cytochem. oraz mikroskopia elektronowa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia