zarodkiem
Encyklopedia PWN
bot. zjawisko wykształcania większej liczby zarodków w przedroślu (gametoficie) u roślin nasiennych
zool. parzyste segmenty pojawiające się w zarodkach kręgowców po obu stronach struny grzbietowej, będące zgrupowaniami komórek mezodermy przyosiowej;
trofoblast
termin wprowadzony 1888 przez A.A.W. Hubrechta, określający zewn. warstwę komórek zarodka ssaków, wyodrębniającą się po kompakcji (zarodkowy rozwój) z blastomerów zewn., w czasie gdy z blastomerów wewn. powstaje węzeł zarodkowy. T. wcześnie traci totipotencję rozwojową (potencja rozwojowa), stając się pierwszą wyspecjalizowaną tkanką;
[gr. trophḗ ‘pokarm’, blastós ‘zarodek’],
blastomery
zool. komórki zarodka w stadium blastuli, powstałe w wyniku bruzdkowania, od stadium pierwszego podziału, poprzez stadium 4 blastomerów, 8 blastomerów itd. i stadium moruli do stadium blastuli; jednocześnie komórki budujące blastulę.
[gr. blastós ‘zarodek’, ‘związek’, méros ‘cząstka’],
blastula
zool. wczesne stadium rozwoju zarodkowego tkankowców powstałe w wyniku bruzdkowania.
[gr. blastós ‘zarodek’, ‘zawiązek’],