wyraz
Encyklopedia PWN
tworzenie wyrazów, procesy prowadzące do powstawania nowych wyrazów; dział językoznawstwa, zajmujący się sposobami tworzenia wyrazów oraz ich budową.
supletywizm
tworzenie form fleksyjnych danego wyrazu na podstawie różnych tematów fleksyjnych; formy supletywnej nie można wyprowadzić z formy podstawowej za pomocą reguł fonetycznych; s. może być zupełny, wtedy tematy supletywne są całkowicie różne, np. dobry — lepszy, człowiek — ludzie, bądź częściowy, gdy tematy są fonologicznie częściowo zbieżne, np. wiedzie-ć — wie-m; s. występuje w niewielu wyrazach, ale są to wyrazy często używane:
[fr. supplétif < łac. suppleo ‘uzupełniam’],
wyrazy lub związki frazeologiczne bliskie znaczeniowo innym wyrazom lub związkom;
transliteracja
sposób zapisywania utrwalonych w piśmie tekstów, wyrazów, literami innego alfabetu, na zasadzie oddawania każdej litery jednego alfabetu odpowiednią literą innego alfabetu, bez uwzględnienia właściwości wymowy wyrazów;
[łac. trans ‘za’, ‘poza’, littera ‘litera’],
upodobnienie, asymilacja,
językozn. proces fonetyczny polegający na pełnym bądź częściowym przystosowaniu artykulacyjnym głoski do swego sąsiedztwa w obrębie wyrazu lub na pograniczu wyrazów w toku mowy, będący następstwem tendencji do ujednolicenia ruchów artykulacyjnych (tzw. prawo najmniejszego wysiłku);
mat. pojęcie z zakresu kombinatoryki: w. k-elementową ze zbioru n-elementowego nazywa się dowolne ustawienie (pewnych) elementów tego zbioru w ciąg skończony długości k;
