wyraz
Encyklopedia PWN
proklityki
językozn. wyrazy nie akcentowane, najczęściej jednosylabowe, łączące się w zestrój akcentowy z wyrazami następującymi;
[gr.],
proporcja
mat. równość postaci [łac.],
lub a : b = c : d, wyrażająca fakt, że stosunek a do b jest taki sam, jak stosunek c do d (a ma się do b, jak c do d);
zjawisko różnorodnie definiowane i opisywane z wielu perspektyw, najczęściej jako relacja człowieka do sacrum.
rym
wpółbrzmienie końcowe wyrazów występujące zarówno w poezji, jak i poza nią;
[gr. rhythmós ‘takt’, ‘rytm’],
wyraz powstały z połączenia nazw pierwszych liter wyrazów tworzących jakąś nazwę wielowyrazową — literowiec (np. pegeer — Państwowe Gospodarstwo Rolne) lub pierwszych sylab wyrazów złożonych — sylabowiec (np. żelbet — żelazobeton).
