wychowawcza
Encyklopedia PWN
dominująca orientacja nauk. w 2. poł. XIX w.
prąd umysłowy oraz ruch społeczny rozwijający się w Polsce po klęsce powstania styczniowego 1863–64;
kierunek działalności publicznej w Polsce w XIX w., wysuwający hasła różnorodnych działań legalnych, zmierzających do wzmocnienia sił i organizacji społeczeństwa polskiego w sytuacji braku własnego państwa.
Promieniści, Związek Promienistych, właśc. Zgromadzenie Przyjaciół Pożytecznej Zabawy,
jawne stowarzyszenie studentów Uniw. Wileńskiego, o celach wychowawczych;
filozof gr.;
szkoły oraz instytucje oświatowe i wychowawcze prowadzone przez Kościoły ewangelickie (charakter wyznaniowy), władze miast (w Polsce do ok. 1660) oraz stowarzyszenia odwołujące się do tradycji reformacji;
