współczynnikiem
Encyklopedia PWN
bryła sztywna wykonująca drgania wokół osi nie przechodzącej przez środek ciężkości bryły;
muz. grupa wł. i flamandzkich kompozytorów i teoretyków muzyki, działających w Wenecji w XVI w.: A. Willaert, A. i G. Gabrieli, C. de Rore, G. Croce, A. Padovano, C. Merulo oraz teoretycy N. Vicentino, G. Zarlino;
oddziaływanie między atomami lub grupami atomów prowadzące do utworzenia bardziej złożonego układu, np. cząsteczki, kryształu (szkło kryształowe);
rozkład natężenia promieniowania rentgenowskiego w zależności od długości fali (lub częst.), otrzymywany za pomocą spektrometru rentgenowskiego;
mat. wielomiany postaci Tn(x) = cos(n arc cos x), gdzie n = 0, 1, 2, ... (n-ty w.Cz. pierwszego rodzaju) i Un(x) = 
(n-ty w.Cz. drugiego rodzaju).
(n-ty w.Cz. drugiego rodzaju).
astr. wskaźnik aktywności słonecznej, obliczany na podstawie zliczeń plam i ich grup na tarczy Słońca wg wzoru: W = (10g + p)k, gdzie p — liczba plam, g — liczba grup plam, k — współczynnik proporcjonalności, zależny od użytego przez obserwatora instrumentu;
