wieczność
Encyklopedia PWN
filoz., religiozn. uczucie skierowane do osoby (miłość: Boga, bliźniego, oblubieńcza, rodzicielska, braterska) lub przedmiotu (miłość ojczyzny), wyrażające się w pragnieniu dla nich dobra (i czynienia go), szczęścia i zachowania ich istnienia.
mimansa
jeden z 6 klas. bramińskich systemów filoz. w Indiach. Pojawiła się po IV w. p.n.e. jako reakcja na rozprzestrzenianie się buddyzmu.
[sanskr. mīmāṁsā ‘refleksja’, ‘dociekanie’],
francuski filozof, matematyk, fizyk i pisarz.
zjawisko oddziaływania na literaturę twórczości F. Petrarki, a szczególnie zbioru Canzoniere.
Platon, właśc. Arystokles, gr. Plátōn, Aristoklḗs, łac. Plato, Aristocles, ur. ok. 427, prawdopodobnie w Atenach (wg niektórych świadectw na wyspie Eginie), zm. 347 p.n.e., Ateny,
jeden z najsłynniejszych filozofów starożytnych Grecji; uczeń Sokratesa i nauczyciel Arystotelesa, założyciel Akademii Platońskiej.
