wieczność
Encyklopedia PWN
antropozofia
chrystocentryczna wiedza o człowieku kosm. i ziemskim jako immanentnym aspekcie bóstwa w jego rozwoju w wieczności i doczesności.
[gr. ánthrōpos ‘człowiek’, sophía ‘mądrość’],
atomiści
filozofowie głoszący, że Wszechświat i wszystkie jego części są zbudowane z atomów (atomistyczne teorie);
[gr.],
malarz włoski, nadworny malarz Stanisława Augusta Poniatowskiego.
pisarz indyjski, tworzący w języku bengalskim;
mit. egip. jedna z form boga Stwórcy (Atum, Re), wyobrażana i czczona pod postacią czapli (w Heliopolis);
Camus 
, ur. 7 XI 1913, Mondovi (ob. Deran, Algieria), zm. 4 I 1960, Villeblevin (dep. Yonne, Francja),
francuski pisarz, eseista i publicysta.
[kamụ̈]
Albert , ur. 7 XI 1913, Mondovi (ob. Deran, Algieria), zm. 4 I 1960, Villeblevin (dep. Yonne, Francja),
