umowa
Encyklopedia PWN
klauzula
prawo zastrzeżenie ograniczające lub rozszerzające skutki umowy, traktatu lub dokumentu prawnego.
[łac. clausula ‘zakończenie’, ‘zamknięcie’],
kredyt
ekon. pożyczka, transakcja polegająca na tym, że: jedna ze stron (wierzyciel lub kredytodawca) stawia do dyspozycji drugiej strony środki pieniężne, dobra realne bądź inne świadczenia albo zobowiązuje się pokrywać do określonej wysokości jej zadłużenie bądź wykonywać dyspozycje płatnicze; druga strona (dłużnik lub kredytobiorca) zwraca w ustalonych terminach równowartość wykorzystanych środków, a ponadto płaci kredytodawcy wynagrodzenie za korzystanie z tych środków w postaci oprocentowania (procent) liczonego proporcjonalnie do sumy i okresu wykorzystania kredytu; dla dłużnika otrzymanie kredytu oznacza powstanie zobowiązania (długu).
[łac. creditum ‘pożyczka’, ‘dług’],
prawo międzynarodowe publiczne, łac. ius gentium, prawo narodów,
zespół norm regulujących przede wszystkim stosunki zewn. państw, jak również stosunki międzynar. z udziałem innych niż państwa podmiotów tego prawa (międzynar. organizacje międzyrządowe, Stolica Apostolska, niesuwerenne podmioty terytorialne, narody walczące o niepodległość).
zakończenie zatrudnienia na mocy porozumienia stron albo w wyniku jednostronnego oświadczenia woli z zachowaniem okresu wypowiedzenia lub ze skutkiem natychmiastowym
ubezpieczenie, asekuracja,
instytucja gospodarcza zapewniająca pokrycie potrzeb majątkowych, które mogą powstać w przyszłości wskutek występujących z określoną statystyczną prawidłowością zdarzeń losowych; ciężar tego pokrycia jest rozkładany za pomocą składek na wiele osób, którym zagrażają takie same zdarzenia losowe.
osoba, instytucja przyjmująca i przechowująca depozyt;
