trygonometrycznych
Encyklopedia PWN
triangulacja
geod. metoda wyznaczania współrzędnych punktów geodezyjnych w terenie za pomocą układu trójkątów tworzących sieć triangulacyjną;
[łac. triangulum ‘trójkąt’],
mat. zbiór (skończony lub nie) równań postaci f1(x) = g1(x), ... , fN(x) = gN(x), gdzie fi, gi (i = 1, ... , N) są funkcjami określonymi w pewnym zbiorze A o wartościach w zbiorze B, a x = (x1, ... , xn) jest zbiorem niewiadomych.
matematyk niemiecki;
matematyk.
mat. kąt φ występujący w trygonometrycznym przedstawieniu liczby zespolonej z = |z|(cosφ + i sinφ).
mat. wzory wiążące funkcje trygonometryczne z funkcją wykładniczą zmiennej zespolonej: eiz = cos z + i sin z, cos z = (eiz + e–iz)/2, sin z = (eiz – e–iz)2i;
