trygonometrycznych
Encyklopedia PWN
mat. szeregi postaci 
, gdzie {fn} jest ortogonalnym układem funkcji (funkcje ortogonalne), np. na odcinku (a, b), a {an} jest ciągiem liczb rzeczywistych albo zespolonych;
, gdzie {fn} jest ortogonalnym układem funkcji (funkcje ortogonalne), np. na odcinku (a, b), a {an} jest ciągiem liczb rzeczywistych albo zespolonych;
Retyk, Rheticus, właśc. Georg Joachim von Lauchen, ur. 16 II 1514, Feldkirch, zm. 4 XII 1574, Kaschau (ob. Koszyce),
niemiecki astronom i matematyk;
Stone’a–Weierstrassa twierdzenie
mat. twierdzenie analizy mat. orzekające, że jeśli podalgebra &Akal.x; algebry C(K; ℝ) wszystkich funkcji ciągłych rzeczywistych na przestrzeni topologicznej zwartej Hausdorffa K ma 2 następujące własności: 1) funkcja stała f(x) ≡ 1 należy do &Akal.x;; 2) &Akal.x; rozdziela punkty, tzn. dla dowolnych x, y ∈ K, x ≠ y, istnieje funkcja f ∈ &Akal.x;, taka że f(x) ≠ f(y), to wówczas &Akal.x; jest podzbiorem gęstym C(K; ℝ) (w topologii zbieżności jednostajnej); w przypadku zespolonym, gdy &Akal.x; ⊂ C(K; [t. stouna waiersztrasa],
), trzeba jeszcze dodać założenie 3) dla każdej g ∈ &Akal.x; funkcja ḡ ∈ &Akal.x;.
tangens, tg,
mat. jedna z funkcji trygonometrycznych będąca ilorazem funkcji sinus przez cosinus: tgx = sinx/cosx;
