funkcje ortogonalne,
mat. funkcje f(t) i g(t) określone i całkowalne na odcinku (a, b), dla których 
;
funkcje ortogonalne
Encyklopedia PWN
;
funkcje f(t) i g(t) nazywają się ortogonalne z wagą w(t), jeżeli 
; analogicznie określa się ortogonalność (z wagą) na półprostej i na całej prostej; ciąg funkcji fn(t) nazywa się ortonormalny, jeżeli 
, gdzie δnk jest deltą Kroneckera; ortogonalność funkcji jest uogólnieniem pojęcia prostopadłości wektorów; np. układ funkcji 1, sint, cost, sin2t, cos2t, sin3t, cos3t, ... jest ortogonalny na odcinku (–π, +π); elementy x, y przestrzeni Hilberta nazywają się wzajemnie ortogonalnymi, jeżeli ich iloczyn skalarny równa się zeru: (x, y) = 0; ciąg elementów xn nazywa się ortonormalny, jeżeli (xn, xk) = δnk
; analogicznie określa się ortogonalność (z wagą) na półprostej i na całej prostej; ciąg funkcji fn(t) nazywa się ortonormalny, jeżeli , gdzie δnk jest deltą Kroneckera; ortogonalność funkcji jest uogólnieniem pojęcia prostopadłości wektorów; np. układ funkcji 1, sint, cost, sin2t, cos2t, sin3t, cos3t, ... jest ortogonalny na odcinku (–π, +π); elementy x, y przestrzeni Hilberta nazywają się wzajemnie ortogonalnymi, jeżeli ich iloczyn skalarny równa się zeru: (x, y) = 0; ciąg elementów xn nazywa się ortonormalny, jeżeli (xn, xk) = δnk 
