termiczne
Encyklopedia PWN
bodziec, podnieta,
fizjol. zmiana środowiska zewnętrznego lub wewnętrznego organizmu, prowadząca do pobudzenia swoistego narządu odbiorczego — receptora;
materiały stosowane zarówno do wykonania budowli, jak też do jej naprawy, remontu, modernizacji, przez wykorzystanie ich na stałe w obiekcie.
pomieszczenie do uprawy roślin pokryte szkłem (szklarnia) lub folią z tworzyw sztucznych (tunele foliowe zw. cieplarniami foliowymi), zapewniające roślinom właściwe warunki termiczne oraz umożliwiające wykorzystanie światła słonecznego do procesów wzrostu i rozwoju.
ogólna nazwa operacji rozdzielania materiału na 2 lub więcej części;
objaw, też choroba roślin, wywołany przez bakterie (np. cz.z. kapusty powodowana przez Xanthomonas campestris) lub grzyby (np. cz.z. korzeni tytoniu, której sprawcą jest Thielaviopsis basicola);
diatermia
początkowo metoda leczn. polegająca na nagrzewaniu ciała za pomocą fal elektromagnetycznych o częst. radiowych, obecnie termin określający także generatory tych fal (stosowane w medycynie od 1928).
[gr. diá ‘przez’, thérmē ‘gorąco’],
