termiczne
Encyklopedia PWN
klimat
charakterystyczny dla danego obszaru zespół zjawisk i procesów atmosferycznych (warunków pogodowych) powtarzających się w czasie, kształtujący się pod wpływem właściwości fizycznych i geograficznych tego obszaru, określony na podstawie wyników wieloletnich obserwacji i pomiarów meteorologicznych.
[gr. klíma ‘nachylenie’, ‘szerokość geograficzna’],
temperatura
skalarna wielkość fizyczna, jeden z parametrów określających stan układu termodynamicznego.
[łac.],
strefa pozbawiona życia ze względu na panujące tu nieodpowiednie dla jego rozwoju warunki, np.: termiczne, promieniowania, gęstości, ciśnienia, zróżnicowania materii na pierwiastki oraz występowania źródeł energii i surowców stanowiących podstawę procesów życiowych;
absorbenty neutronów, pochłaniacze neutronów,
pierwiastki chem., których jądra silnie pochłaniają neutrony termiczne (neutrony o energii odpowiadającej energii ruchu cieplnego cząstek w warunkach normalnych, tj. o energii 0,01–0,1 eV);
aerotermodynamika
dział mechaniki płynów badający zachowanie się gazów w pobliżu powierzchni ciał opływanych przez te gazy z prędkościami naddźwiękowymi oraz wzajemne oddziaływanie termiczne z uwzględnieniem zmian fizyczno-chemicznych (reakcji chemicznej, ablacji itp.).
[gr.],
