teologiczny
Encyklopedia PWN
zakony oparte na regule św. Augustyna;
w znaczeniu węższym doktryna św. Augustyna; w szerszym — ogólna nazwa kierunków filozoficznych i teologicznych nawiązujących do tej doktryny;
autos sacramentales
gatunek dram.-teatr. rozwijający się w Hiszpanii w XVI i XVII w.
[a. sakramentạles; hiszp. < łac. actum] 
,
,
Z uwagi na wielorakie zróżnicowanie ludności imperium azteckiego, o jej wspólnej religii można mówić jedynie w dużym uproszczeniu. Jednak wpływ dziedzictwa mezoamer., jak również pokrewieństwo kulturowe między grupami etnicznymi należącymi do rodziny ludów Nahua, unifikowały rozmaitość mitów, wierzeń, rytuałów, instytucji rel. i form kultu. Wynikające stąd podobieństwa pozwalają traktować umownie religię aztecką jako pewną całość, będącą hist. mutacją wcześniejszych wierzeń i kultów.
niemiecki kompozytor i organista, przedstawiciel późnego baroku, jeden z największych twórców w historii muzyki.
bakalaureat
dawniej dyplom bakałarza, tj. nauczyciela, otrzymywany po co najmniej 2-letnich studiach na wydziale artium (sztuk wyzwolonych);
[średniow. łacina baccalaureatus od bacca laurea ‘owoc wawrzynu’],
