teologiczny
Encyklopedia PWN
syryjski gnostyk;
w najszerszym rozumieniu epoka w historii kultury europejskiej obejmująca zjawiska artystyczne od końca XVI do połowy XVIII w.; w sensie najwęższym pojęcie to określa kierunek w sztukach plastycznych Włoch i Hiszpanii, występujący również w krajach środkowej Europy (Austria, Niemcy); pomiędzy tymi skrajnymi wariantami istnieje wiele koncepcji pośrednich, dotyczących zarówno topografii baroku, jak i jego ram chronologicznych.
kaznodzieja, teolog, jezuita;
Bernard z Clairvaux
teolog, kaznodzieja, mistyk, cysters; Doktor Kościoła; kanonizowany 1174.
[bernạ:r z klerwọ],
święty, ur. 1090, Fontaine k. Dijon, zm. 20 VIII 1153, Clairvaux,
dramatopisarz niemiecki, jezuita;
teolog, działacz społ., arcybiskup metropolita Lwowa od 1900;