teologiczny
Encyklopedia PWN
filozof niemiecki;
filozofia hellenistyczna, uprawiana w Aleksandrii od III w. p.n.e. do połowy VII w. n.e.;
Ambroży, Ambroży z Mediolanu, łac. Ambrosius Aurelius, święty, ur. 339, Augusta Treverorum (ob. Trewir), zm. 4 IV 397, Mediolanum (ob. Mediolan),
kaznodzieja, bp Mediolanu od 374, prawnik; Ojciec Kościoła i jeden z 4 wielkich łacińskich Doktorów Kościoła
Angelico Fra
malarz włoski przełomu gotyku i renesansu; przedstawiciel szkoły florenckiej.
[andżẹliko fra],
Guido di Pietro, zw. Il Beato (jako zakonnik), Fra Giovanni Da Fiesole, błogosławiony, ur. 1387, Vicchio (Toskania), zm. 10 III 1455, Rzym,
określenie całokształtu doktryny i praktyk religijnych właściwych wspólnocie chrześcijan uznających duchowe zwierzchnictwo arcybpa Canterbury, względnie nazwa ogółu Kościołów utożsamiających się z tą doktryną i praktyką, tworzących Anglikańską Wspólnotę i skupiających ok. 70 mln wiernych.
antropocentryzm
pogląd uznający człowieka za centrum całej rzeczywistości (przeciwstawny wobec teocentryzmu i kosmocentryzmu), a w wersji umiarkowanej akcentujący wyjątkową pozycję człowieka w świecie.
[gr. ánthrōpos ‘człowiek’, łac. centrum ‘środek’],
