synchroniczne

Encyklopedia PWN

telekom. w systemach teletransmisyjnych zasada tworzenia sygnałów cyfrowych o dużej przepływności przez łączenie sygnałów o mniejszej przepływności;
akolada
[fr. accolade ‘uścisk’ < łac. ad ‘do’, collum ‘szyja’],
w notacji muz. klamra spinająca 2 lub więcej pięciolinii, na których notuje się synchroniczne (współbrzmiące) przebiegi muz. (głosy, partie instrumentów);
dyscyplina sportowa polegająca na wykonywaniu na planszy ćwiczeń akrobatycznych ze współćwiczącym;
Cuvier
[küwjẹ]
Georges, baron (od 1819), ur. 23 VIII 1769, Montbéliard, zm. 13 V 1832, Paryż,
francuski zoolog, paleontolog i anatom; prekursor anatomii porównawczej i paleontologii.
zespół urządzeń elektroenerg. (zgromadzonych w jednym miejscu wraz z niezbędnymi budowlami) przeznaczony do przetwarzania energii elektr.
dzieło film., w którym obrazom (warstwie wizualnej) towarzyszy dźwięk (warstwa akustyczna) odtwarzany synchronicznie z nimi, z nośnika stanowiącego przeważnie integralną część kopii filmowej.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia