sylabą

Encyklopedia PWN

śpiew,
sztuka wykonywania utworów muz. głosem, np. sopranem, altem, tenorem, basem, także falsetem.
średniowiecze. Literatura.
Tirumular, tamilskie Tirumūlar, żył prawdopodobnie na przeł. VI i VII w.,
poeta indyjski, tworzący w języku tamilskim;
Tirumuraj
[tamil. tiru ‘święty’, ‘czcigodny’, muṟai ‘zasada’, ‘prawo’, ‘porządek’],
Święty Kanon,
ortodoksyjne teksty tamilskiego śiwaizmu, zbiór utworów tamilskich poetów-mistyków i świętych śiwaickich (najanmarowie) pochodzących gł. z V–XII w.;
transakcentacja
[łac.],
lit. przesunięcie akcentu z sylaby akcentowanej na sąsiednią, nie akcentowaną, w wierszu — pod wpływem schematu metrycznego, w pieśni — pod wpływem melodii.
wiersz sylabiczny, sylabizm,
dominujący kształt wiersza m.in. w poezji wł., fr., hiszpańskiej;
Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>

Materiały dodatkowe

Kliknij, aby zobaczyć „sylabą” w Materiałach dodatkowych

Słownik języka polskiego

Kliknij, aby zobaczyć „sylabą” w Słowniku języka polskiego
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia