stres
Encyklopedia PWN
ekol. zdolność układów ekol. do regulacji procesów wewn., w wyniku której układ jako całość zachowuje równowagę.
immunosupresja
zahamowanie zjawiska immunogenezy — złożonego procesu dojrzewania i różnicowania komórek odpornościowych, oraz obniżenie zdolności immunokompetentnych (tj. zdolności rozpoznawania i reagowania wobec rozpoznanych antygenów) tych komórek;
[łac.],
polityka społ. stopień zaspokojenia potrzeb materialnych i niematerialnych — spełniania standardów lub realizacji wartości: biologicznych, psychologicznych, duchowych, społecznych i politycznych, kulturalnych, ekonomicznych i ekologicznych jednostek, rodzin i zbiorowości; pojęcie stosowane w polityce społecznej, psychologii, medycynie, ekonomii i socjologii;
kanibalizm
biol. pożeranie się osobników tego samego gat. m.in. wskutek głodu, zagęszczenia populacji, stresu (np. wywołanego presją drapieżców).
[hiszp.],