immunosupresja

immunosupresja

[łac.],

zahamowanie zjawiska immunogenezy — złożonego procesu dojrzewania i różnicowania komórek odpornościowych, oraz obniżenie zdolności immunokompetentnych (tj. zdolności rozpoznawania i reagowania wobec rozpoznanych antygenów) tych komórek;

powstaje w wyniku działania czynników immunosupresyjnych: środków farmakologicznych (leki immunosupresyjne), czynników fiz. (promieniowanie jonizujące) i środowiskowych (stres); leczenie immunosupresyjne stosuje się w celu łagodzenia objawów chorób alergicznych i autoagresyjnych oraz w transplantologii w celu osłabienia reakcji ustroju biorcy prowadzącej do immunologicznego odrzucenia obcego przeszczepu tkankowego lub narządowego.