sina
Encyklopedia PWN
twórczość nauk. ludów zamieszkujących kalifat arabsko-muzułmański (Arabów, Persów, Żydów i in.), powstająca w języku arabskim od VII w. n.e.
arcus sinus, arc sin,
mat. funkcja odwrotna do funkcji sinus obciętej do przedziału [–π/2, π/2], czyli y = arc sin x, gdy x = sin y i y ∈ [–π/2, π/2];
w sensie węższym doktryna Arystotelesa; w sensie szerszym dzieje myśli Arystotelesa w czasach starożytnych, średniowiecznych i nowożytnych;
starożytne miasto w północnej Mezopotamii (III tysiąclecie p.n.e.), obecnie w Iraku, którego ruiny kryje wzgórze Kalat asz-Szarkat (muhafaza Niniwa);
arabski filozof i lekarz, pochodzenia tadżyckiego, → Ibn Sina.
chemia
nauka przyrodnicza zajmująca się budową, właściwościami substancji, ich jakościowymi i ilościowymi przemianami, warunkami, w których te przemiany zachodzą i efektami energetycznymi oraz zjawiskami, głównie elektrycznymi, które im towarzyszą.
[gr. chēmeía ‘magia’],
