sedymentacja
Encyklopedia PWN
sedymentologia
geol. dyscyplina nauk. w obrębie nauk o Ziemi, tradycyjnie uważana też za dział geologii;
[łac. sedimentum ‘osad’, gr. lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
wieloskładnikowy, rzadziej jednoskładnikowy zespół minerałów lub substancji mineralnych (bez gleb i świeżo nagromadzonych substancji mineralnych), powstały w przyrodzie w sposób naturalny i tworzący wyodrębnioną geologicznie jednostkę litosfery Ziemi oraz innych planet, a także księżyców i planetoid.
skały powstałe na powierzchni skorupy ziemskiej w wyniku nagromadzenia materiału pod wpływem wietrzenia, procesów życiowych, sedymentacji i diagenezy;
Sokoto, Sokoto Plains,
równina w północno-zachodniej Nigerii;
tropy kopalne, skamieniałości śladowe,
kopalne ślady działalności życiowej organizmów, przedmiot badań ichnologii
geol. nagromadzenie osadu i skał osadowych w kształcie płaskiej płyty, której górna granica jest zw. stropem, a dolna — spągiem;
