sedymentacja

Encyklopedia PWN

inżynieria chemiczna i procesowa, dawniej inżynieria chemiczna,

nauka techn., która korzystając z metod i wiedzy z zakresu matematyki, fizyki, chemii i biologii, a także ekonomii, zajmuje się procesami, w których ulegają zmianie skład i/lub właściwości materii, w wyniku przemian natury chem., biochem. lub fizykochemicznej.

jura,

geol. drugi okres (jednostka geochronologiczna) ery mezozoicznej, trwający od ok. 203 do ok. 135 mln lat temu; także system (jednostka chronostratygraficzna), obejmujący powstałe w tym czasie skały.

kaolin, glinka kaolinowa, glinka porcelanowa,

osadowa skała ilasta złożona gł. z kaolinitu;

karbon

[łac. carbo ‘węgiel’],

piąty okres (jednostka geochronologiczna) ery paleozoicznej, trwający od ok. 355 do ok. 295 mln lat temu; także system (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący powstałe w tym czasie skały.

kenozoik

[gr. kainós ‘nowy’, zōḗ ‘życie’],

era kenozoiczna,

najmłodsza era (jednostka geochronologiczna) w geologicznej historii Ziemi, trwająca od ok. 65 mln lat temu do dziś; także eratem (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący skały powstałe w tej erze.

klarowanie

[niem. klaren < łac. clarus ‘jasny’],

techn. proces wydzielania zawiesiny ciał stałych z cieczy; cząstki stałe zawieszone w cieczy opadają pod wpływem siły ciężkości na dno naczynia lub aparatu (sedymentacja), a klarowną ciecz zlewa się znad osadu (dekantacja);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>