rzutnią
Encyklopedia PWN
dział geometrii wykreślnej, w którym: 1) stosuje się rzutowanie prostokątne na rzutnię poziomą π1, zawierającą oś rzutów x i niekiedy nową oś rzutów x1; 2) przez rzuty poziome punktów (A′, B′, ...) prowadzi się proste odnoszące, prostopadłe do osi x, względnie x1, i od ich przecięć z osiami odkłada się na nich odcinki mierzące wysokości rzutowanych punktów; ich końce to rzuty pionowe (A″, B″, ...) oraz rzuty trzecie (A‴, B‴, ...) tych punktów.
dział geometrii poświęcony rzutowaniu figur przestrzennych na płaszczyznę, zwaną rzutnią, za pomocą równoległych lub przecinających się w jednym punkcie prostych rzutujących.
rzut, projekcja,
mat. przekształcenie przyporządkowujące punktom przestrzeni punkty leżące na pewnej płaszczyźnie, zwanej rzutnią;
dział geometrii wykreślnej wykorzystujący możliwość rozmaitego przedstawiania trójwymiarowego układu współrzędnych na płaszczyźnie.
mat. rzut prostokątny na poziomą rzutnię, gdzie obok rzutu punktu podaje się tzw. cechę, czyli liczbę określającą odległość tego punktu od rzutni.
