relatywistyczny
Encyklopedia PWN
relatywistyczne równanie falowe opisujące cząstki elementarne o spinie 1/2 (np. elektron, mion) zgodnie z prawami mechaniki kwantowej i teorii względności.
dynamika
dział mechaniki klas. badający ruch (kinetyka) i równowagę (statyka) ciał materialnych pod wpływem działających na nie sił.
[gr. dynamikós ‘mający siłę’, ‘silny’],
brytyjski astronom i fizyk.
wzór E = mc2 wyrażający związek między energią całkowitą obiektu i jego masą (relatywistyczną) określoną wzorem 
(m0 — masa spoczynkowa, v — prędkość obiektu, c — prędkość światła w próżni);
(m0 — masa spoczynkowa, v — prędkość obiektu, c — prędkość światła w próżni);
dział kwantowej teorii pól zajmujący się oddziaływaniami cząstek naładowanych z polem elektromagnetycznym;
energia
podstawowa wielkość fizyczna charakteryzująca w sposób ilościowy układ materialny, określająca ruch jego składników oraz ich wzajemne oddziaływanie;
[gr. enérgeia ‘działanie’],
