półprzewodnikowe
Encyklopedia PWN
automat
maszyna wykonująca sekwencję czynności (składających się na jej cykl pracy) bez udziału człowieka;
[gr. autómatos ‘samoczynny’],
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 50;
przyrząd półprzewodnikowy o strukturze czterowarstwowej p-n-p-n, mający 2 końcówki (elektrody): anodę (A) i katodę (K);
przyrząd, którego działanie opiera się na wykorzystaniu zjawisk związanych z ruchem elektronów w próżni i rozrzedzonych gazach oraz w ciałach stałych (zwłaszcza półprzewodnikach);
przyrząd stosowany do wykrywania i/lub pomiaru parametrów promieniowania elektromagnetycznego (z zakresu opt.), którego zasada działania opiera się na zjawisku fotoelektrycznym zewn. (lampa fotoelektronowa) lub wewn. (f. półprzewodnikowe);
urządzenie przeznaczone do przetwarzania sygnałów opt. na sygnały elektryczne;
