psychiczny
Encyklopedia PWN
psychol. nurt współcz. psychologii wyjaśniający kształt i zmiany różnorodnych fenomenów życia psychicznego człowieka poprzez odwołanie się do mechanizmów ewolucji biol.;
zool. powtarzające się identyczne lub prawie identyczne zespoły ruchów zwierząt;
psychol. pojęcie w ścisłym sensie, trudno definiowalne, odnoszące się do poczucia przeżywania specyficznych stanów mentalnych (zjawisk psychicznych); człowiek dzięki percepcji orientuje się w otoczeniu, dostosowuje swoje działania do znaczenia zdarzeń, ale również zdaje sobie sprawę z treści własnych przeżyć psychicznych (doświadcza własnego „ja”) i samego faktu ich doznawania.
uznanie związku małżeńskiego za nie istniejący z powodu naruszenia w chwili jego zawarcia określonych ustawą zakazów i rozwiązanie zawartego związku małżeńskiego na mocy wyroku sądu;
woluntaryzm
tendencja do akcentowania istnienia w psychice ludzkiej woli i traktowania jej jako motoru wszelkich ludzkich poczynań;
[łac. voluntas ‘wola’],
angielska pisarka i eseistka.
