popytu
Encyklopedia PWN
ekon. koncentracja popytu i podaży papierów wartościowych, wynikająca z zawierania transakcji na danym rynku;
ekon. zmiana popytu na dane dobro spowodowana zmianą relacji cen dwóch dóbr wskutek zwiększenia (zmniejszenia) ceny jednego z nich;
ekon. dostosowywanie się cen i płac (płaca jest ceną siły roboczej) do zmian popytu i podaży.
ekon. system polityki gospodarczej państwa polegający na bezpośrednim oddziaływaniu państwa na gospodarkę w makroskali; także zespół środków, za pomocą których państwo realizuje tę politykę.
koniunktura
ekon. całokształt wskaźników życia gospodarczego charakteryzujących stan gospodarki danego kraju lub rynku, pozwalających ocenić tendencje rozwojowe;
[łac.],
neoklasyczna szkoła w ekonomii, zw. szkołą z Cambridge,
nurt w ekonomii oparty na teorii optymalizacji działalności, metodologicznie silnie skłonny do abstrakcji, dedukcji oraz dużego wykorzystywania technik matematycznych;
