koniunktura
ekon. całokształt wskaźników życia gospodarczego charakteryzujących stan gospodarki danego kraju lub rynku, pozwalających ocenić tendencje rozwojowe;
[łac.],
koniunktura
Encyklopedia PWN
koniunktura podlega wahaniom zależnym głównie od cyklu koniunkturalnego, a także od innych czynników: regularnych (np. sezonowe wahania popytu i podaży) i nieregularnych (urodzaj lub nieurodzaj w rolnictwie, wzrost lub spadek popytu na dany towar na rynku krajowym lub zagranicznym, klęski żywiołowe itd.); badania koniunktury, przewidywanie jej zmian, są prowadzone w celu umożliwienia podjęcia kroków zaradczych i dostosowania decyzji ekonomicznych do nadchodzących przemian gospodarczych; uzyskiwane dane są ujmowane w różnych szeregach statystycznych; przewidywanie zmian koniunktury jest zadaniem złożonym, wymagającym uchwycenia przemian jakościowych i naukowej analizy olbrzymiego materiału empirycznego; stosuje się indeksy (wskaźniki koniunktury), które pełnią rolę prognoz np. wielkości produktu narodowego brutto; wyróżnia się indeksy pilotujące — wyprzedzające zmiany sytuacji gospodarczej oraz współbieżne — zmieniające się z nią prawie jednocześnie oraz reagujące ze zwłoką na te zmiany; w USA Narodowe Biuro Analiz Gospodarczych publikuje co miesiąc w „Survey of Current Business” kompleksowy indeks wskaźników pilotujących, będący wypadkową 11 wskaźników indywidualnych.
