pokarmowy
Encyklopedia PWN
gleba
naturalny twór wierzchniej warstwy skorupy ziemskiej powstały ze zwietrzeliny skalnej w wyniku oddziaływania na nią zmiennych w czasie i przestrzeni czynników glebotwórczych;
[łac.],
substancje pochodzenia mineralnego lub org., których użycie w uprawie roślin (nawożenie) ma na celu zwiększenie wysokości i jakości plonów dzięki dostarczeniu roślinom składników pokarmowych oraz polepszeniu właściwości fiz., fizykochemicznych, chem. i biol. gleb;
zaspokajanie potrzeb pokarmowych zwierząt gospodarskich na podstawie znajomości fizjologii i procesów biochem. związanych z mechanizmem trawienia pasz i przyswajania składników odżywczych oraz znajomości składu chem., strawności i wartości pokarmowej pasz.
anat. u kręgowców odcinek przewodu pokarmowego łączący jamę gębową z przełykiem (pot. zw. gardłem), u bezkręgowców — przedni, silnie umięśniony odcinek jelita;
niedokrwistość, anemia,
med. zmniejszenie we krwi obwodowej stężenia hemoglobiny poniżej wartości prawidłowych (poniżej 140 g/l u mężczyzn i poniżej 120 g/l u kobiet), liczby krwinek czerwonych (poniżej 4,5 · 1012/l u mężczyzn i 4,0 · 1012/l u kobiet) oraz wskaźnika hematokrytowego (poniżej 0,40 l/l u mężczyzn i 0,36 l/l u kobiet), także zmniejszenie całkowitej masy krwinek czerwonych, a niekiedy i całkowitej objętości krwi krążącej;
fizjol. wydzieliny gruczołów trawiennych, zawierające wodę wraz z elektrolitami, enzymy trawienne i śluz;
