piękno-
Encyklopedia PWN
zmysł piękna
filoz. określenie oznaczające wrodzoną człowiekowi wrażliwość na piękno, stanowiącą warunek doznawania przyjemności estetycznej i zdolności do wydawania estetycznych sądów.
(ang. sense of beauty),
Platon, właśc. Arystokles, gr. Plátōn, Aristoklḗs, łac. Plato, Aristocles, ur. ok. 427, prawdopodobnie w Atenach (wg niektórych świadectw na wyspie Eginie), zm. 347 p.n.e., Ateny,
jeden z najsłynniejszych filozofów starożytnych Grecji; uczeń Sokratesa i nauczyciel Arystotelesa, założyciel Akademii Platońskiej.
niemiecki filozof, główny przedstawiciel klasycznej niemieckiej filozofii idealistycznej, jeden z najwybitniejszych reprezentantów oświecenia.
