piezoelektryczność

Encyklopedia PWN

[gr.],

kryształy niektórych substancji wykazujące piezoelektryczność;

kryształ kwarcu bez defektów sieci krystalicznej, używany do wyrobu elementów piezoelektr.; piezoelektryczność.

[łac.],

techn. układ mech. lub elektr., w którym zachodzą drgania rezonansowe (rezonans, drgania).

Röntgen, Roentgen, Wilhelm Conrad Wymowa

, ur. 27 III 1845, Lennep (obecnie część m. Remscheid), zm. 10 II 1923, Monachium,

fizyk niemiecki.

przetwornik elektroakustyczny przetwarzający sygnały elektr. na sygnały akustyczne przekazywane bezpośrednio do ucha słuchającego;

[łac.-gr.],

USG,

med. sposób obrazowania struktury i czynności narządów wewnętrznych z wykorzystaniem ultradźwięków.

Słownik języka polskiego