parowania
Encyklopedia PWN
hydrol. naturalny ciek powstały z połączenia potoków (strumieni, strug) lub wypływający z czoła lodowca, jeziora, źródła (wywierzyska), rzadziej z obszaru zabagnionego, zasilany powierzchniowo i podziemnie wodą z opadów spadłych w jego dorzeczu, mający ukształtowane koryto i płynący pod działaniem siły grawitacyjnej w łożysku i dolinie, wyżłobionych w wyniku działania jego siły erozyjnej.
Śródziemne, Morze, alb. Deti Mesdhe, ang. Mediterranean Sea, arab. Al-Baḥr al-Abyaḍ al-Mutawassit, chorw. Sredozemno More, fr. Mer Méditerranée, gr. Mesọjios Thạlasa, hiszp. Mar Mediterráneo, serb. Sredòzemno Môre, tur. Akdeniz, wł. Mare Mediterráneo,
międzykontynentalne, półzamknięte morze Oceanu Atlantyckiego między Europą, Afryką i Azją;
hydrol. równanie wyrażające ilościowe zależności między elementami cyklu hydrologicznego;
fiz. jeden z 3 podstawowych stanów skupienia materii — pośredni między stanem gazowym i stałym.
hydrol. naturalny zbiornik śródlądowy, stanowiący wypełnione wodą zagłębienie terenu (misa lub czasza jeziorna), o brzegach ukształtowanych pod wpływem falowania i prądów wodnych, charakteryzujący się powolną wymianą wody.
ocean, ocean światowy, wszechocean,
hydrol. słona powłoka wodna kuli ziemskiej, główna część hydrosfery, obejmująca ogół oceanów i mórz;
