parowania
Encyklopedia PWN
lakier pustynny, polewa pustynna,
lśniąca, cienka (zwykle grub. poniżej 1 mm) powłoka pokrywająca na pustyniach powierzchnie obnażonych skał i ich luźne okruchy;
Leidenfrosta zjawisko
fiz. zjawisko polegające na tym, że krople cieczy na powierzchni ciała stałego o temperaturze przekraczającej pewną wartość kryt. (wyższą od temperatury wrzenia cieczy) nie zwilżają powierzchni, lecz zachowują przez pewien czas kształt kulisty i stan ciekły, bez wyraźnego parowania;
[z. laidən˜],
zbiorowa nazwa gleb o granulometrycznym składzie piasków, lekkich glin, żwirów (granulometryczny skład gleby);
fiz. substancja w fazie gazowej, w temperaturze niższej od temperatury krytycznej (stan krytyczny);
wymiennik ciepła, w którym zachodzi parowanie cieczy;
podsiąkanie, podnoszenie kapilarne,
geol. wznoszenie się wód kapilarnych ponad zwierciadło wód gruntowych, czasem aż do powierzchni terenu;
