parowania
Encyklopedia PWN
ewapotranspiracja
hydrol. proces, w wyniku którego para wodna jest odprowadzana do atmosfery wskutek transpiracji roślin i parowania z gleby (ewaporacja).
[łac.],
dział przemysłu fermentacyjnego, obejmujący produkcję spirytusu surowego w wyniku alkoholowej fermentacji cukrów i wydzielanie tego spirytusu ze sfermentowanego zacieru przez destylację.
granica wiecznego śniegu, linia wiecznego śniegu,
geogr. powierzchnia (w przekroju pionowym linia) ograniczająca od dołu obszary, na których opad śniegu w ciągu roku jest wyższy niż jego ubytek w wyniku topnienia i parowania;
hydrologiczny cykl, obieg wody w przyrodzie, krążenie wody w przyrodzie,
zamknięty cykl obiegu wody w przyrodzie zachodzący dzięki energii cieplnej Słońca oraz sile ciężkości, które sprawiają, że woda przemieszcza się ciągle między atmosferą, hydrosferą i litosferą;
hydrometria
dział hydrologii stanowiący jej podstawę empiryczną; zajmuje się zbieraniem informacji ilościowych o obiektach wodnych, zjawiskach i procesach;
[gr.],
włók. włókno łykowe wydobywane z łodyg (dł. 60–400 cm) konopi systemem biol. (moczenie), metodą mech. (dekortykacji) lub parowania;
