orbitalny

Encyklopedia PWN

astronautyka
[gr. ástron ‘gwiazda’, nautikḗ ‘żegluga’],
kosmonautyka,
zespół wielu dyscyplin naukowych i technicznych zajmujących się przygotowaniem i realizacją lotów poza atmosferę Ziemi (loty kosmiczne), których głównym celem jest poznanie przestrzeni kosmicznej i znajdujących się w niej obiektów, przeprowadzenie specjalistycznych badań i eksperymentów naukowo-technicznych oraz zastosowanie techniki kosmicznej do celów użytkowych.
automatyka
[gr.],
dział nauki i techniki obejmujący teorię i praktykę realizacji urządzeń zapewniających samoczynne (bez udziału człowieka lub z ograniczonym jego udziałem) działanie maszyn, mechanizmów i instalacji; w języku potocznym, słowo automatyka oznacza też często pewne funkcje i działania zapewniające samoczynną pracę jakiegoś urządzenia lub instalacji.
sformułowana 1913 przez N.H.D. Bohra teoria atomu wodoru (atom) przyjmująca planetarny model atomu E. Rutheforda (dodatnio naładowane jądro i krążący wokół niego po orbicie kołowej elektron) oraz — w celu usunięcia pewnych sprzeczności związanych z tym modelem — ideę teorii kwantów M. Plancka.
wahadłowiec sowiecki;
fiz. jeden z 3 podstawowych stanów skupienia materii;
Columbia
[kəlạmbiə] Wymowa,
pierwszy z serii amerykańskich wahadłowców (Columbia, Challenger, Discovery, Atlantis, Endeavour);
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia