orbitalny
Encyklopedia PWN
orbital
funkcja falowa ψ opisująca stan jednego elektronu, zależna od współrzędnych ([łac. orbita ‘koleina’, ‘droga’],
) określających jego położenie w atomie (orbital atomowy), cząsteczce (orbital molekularny, orbital cząsteczkowy) lub krysztale.
Paschena–Backa zjawisko
fiz. rozszczepienie poziomów energ. elektronu w atomie w zewn. polu magnet. w przypadku, gdy energia oddziaływania pola magnet. z momentem orbitalnym i spinowym elektronu jest dużo większa niż energia oddziaływania spin-orbita;
[z. paszena baka],
szwajcarski fizyk teoretyk, pochodzenia austriackiego.
pulsary podwójne, pulsary w układach podwójnych,
układy dwu gwiazd, w których przynajmniej jeden ze składników jest pulsarem radiowym.
seria 7 wysłanych przez ZSRR okołoziemskich stacji kosmicznych wykorzystywanych do prowadzenia badań medyczno-biologicznych (głównie badań wpływu warunków długotrwałego lotu kosmicznego na organizm ludzki), obserwacji astrofizycznych i geofizycznych badań atmosfery, a także obserwacji powierzchni Ziemi, eksperymentów technicznych oraz testów funkcjonowania urządzeń stacji i systemów łączenia ze statkami kosmicznymi na orbicie wokółziemskiej.
stacja kosmiczna, stacja orbitalna,
duży załogowy statek kosmiczny (lub ich zespół), umieszczony na orbicie wokółziemskiej, pełniący funkcję laboratorium kosmicznego przeznaczonego do długotrwałego prowadzenia badań naukowych: fizycznych, chemicznych, biologiczno-medycznych, obserwacji astronomicznych, meteorologicznych, geofizycznych i in., wykonywania prac naukowo-technicznych, obejmujących m.in. uzyskiwanie czystych materiałów w warunkach kosmicznych, jak również do treningów i adaptacji astronautów do warunków długotrwałego lotu kosmicznego (np. ku innym ciałom Układu Słonecznego);
