orbitalny

Encyklopedia PWN

fiz. moment pędu ciała materialnego (układu ciał) uwarunkowany ruchem wokół jakiegoś punktu (środka masy, innego ciała) lub osi, np. o.m.p. elektronu w atomie, o.m.p. planety w ruchu wokół Słońca;

lot orbitalny, lot satelitarny,

lot z prędkością kosmiczną umożliwiającą osiągnięcie przez sztucznego satelitę orbity ciała niebieskiego bądź lot takiego satelity po orbicie satelitarnej.

atom

[gr. átomos ‘niepodzielny’],

fiz. najmniejsza cząstka pierwiastka chemicznego, posiadająca jeszcze właściwości tego pierwiastka, określoną masę oraz specyficzne właściwości fizyczne.

kwantowe liczby,

fiz. w teoriach kwantowych liczby charakteryzujące stan stacjonarny układu, np. atomu, jądra atomowego lub cząstki elementarnej;

technologia materiałowa w kosmosie,

dziedzina nauki i techniki zajmująca się badaniami procesów technol. i wytwarzaniem różnych materiałów w warunkach mikrograwitacji;

dipolowy moment magnetyczny,

wektorowa wielkość fiz. określająca oddziaływanie substancji lub mikrocząstki z polem magnetycznym;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>