orbitalny
Encyklopedia PWN
fiz. moment pędu ciała materialnego (układu ciał) uwarunkowany ruchem wokół jakiegoś punktu (środka masy, innego ciała) lub osi, np. o.m.p. elektronu w atomie, o.m.p. planety w ruchu wokół Słońca;
lot orbitalny, lot satelitarny,
lot z prędkością kosmiczną umożliwiającą osiągnięcie przez sztucznego satelitę orbity ciała niebieskiego bądź lot takiego satelity po orbicie satelitarnej.
atom
fiz. najmniejsza cząstka pierwiastka chemicznego, posiadająca jeszcze właściwości tego pierwiastka, określoną masę oraz specyficzne właściwości fizyczne.
[gr. átomos ‘niepodzielny’],
fiz. w teoriach kwantowych liczby charakteryzujące stan stacjonarny układu, np. atomu, jądra atomowego lub cząstki elementarnej;
dziedzina nauki i techniki zajmująca się badaniami procesów technol. i wytwarzaniem różnych materiałów w warunkach mikrograwitacji;
wektorowa wielkość fiz. określająca oddziaływanie substancji lub mikrocząstki z polem magnetycznym;
