orbitalny moment pędu,
fiz. moment pędu ciała materialnego (układu ciał) uwarunkowany ruchem wokół jakiegoś punktu (środka masy, innego ciała) lub osi, np. o.m.p. elektronu w atomie, o.m.p. planety w ruchu wokół Słońca;
orbitalny moment pędu
Encyklopedia PWN
w mechanice kwantowej o.m.p. jest wielkością skwantowaną, tzn. może przybierać tylko ściśle określone wartości dane wzorem |
| = 
ℏ, gdzie ℏ = 
(h — stała Plancka), l — orbitalna liczba kwantowa, przybierająca wartości całkowite (0, 1, 2, ...); rzut momentu orbitalnego na wyróżniony kierunek z wynosi Mz = mlℏ, gdzie ml — magnet. liczba kwantowa, która przy określonym l może przybierać 2l + 1 różnych wartości (− l, − l + 1, ... , −1, 0, l, ... , l − 1, l).
| = ℏ, gdzie ℏ = (h — stała Plancka), l — orbitalna liczba kwantowa, przybierająca wartości całkowite (0, 1, 2, ...); rzut momentu orbitalnego na wyróżniony kierunek z wynosi Mz = mlℏ, gdzie ml — magnet. liczba kwantowa, która przy określonym l może przybierać 2l + 1 różnych wartości (− l, − l + 1, ... , −1, 0, l, ... , l − 1, l). 
